De impact die jouw roerige verleden tot nu toe op jouw leven heeft gehad stopt vandaag! 

Je was een energieke, zorgzame en lieve vrouw, al zeg je het zelf, van rond de 40 jaar. Als mensen naar je kijken lijk je alles goed voor elkaar te hebben. Partner, kinderen, prima baan maar toch merk je al een tijdje dat je niet meer de vrolijke, energieke vrouw bent die je altijd was.

Niemand snapt dat de (seksuele) mishandeling of geweld uit jouw verleden, nog steeds zoveel impact heeft op je heeft. Je voelt je eenzaam en onbegrepen en dit zorgt voor stress. Je merkt dat er steeds meer afstand komt tussen jou, je gezin en de mensen om je heen.

Hierdoor lig je ‘s nachts te piekeren, met als gevolg slaaptekort en ontwikkel je verschillende vage, fysieke klachten.

Herken je dit?

Je schrikt van de persoon die je op straat voorbij ziet lopen. Het doet je denken aan die persoon die je vroeger zo veel pijn heeft gedaan. Jouw stressniveau stijgt onmiddellijk, je hart lijkt over te slaan en je verstijfd. Dat moment waarop je adem stokt als je een bepaald deuntje hoort of een bepaald luchtje ruikt. Het liefst zak je ter plekke door de grond.

In je verleden is je vertrouwen beschadigd waardoor je nu moeite hebt met het opbouwen en vasthouden van vriendschappen. Hierdoor voel je je eenzaam en alleen en vraag je je af wie er op dit moment aan jou denkt. Wie zou er voor jou zal zijn als jij hulp nodig hebt? Door deze gedachten wordt je verdrietig, ongewenst en ongelukkig.

Nadat er van de week weer iets is voorgevallen wat je niet in de koude kleren is gaan zitten, zit je ‘s avonds alleen op de bank en zapt wat op de tv. Steeds kijk je op je telefoon of iemand je heeft gebeld of heeft geappt, je zou zo graag weer iets willen ondernemen en met iemand willen praten, ook al is het maar voor de afleiding. Helaas, er gebeurt niets op je telefoon. Eenzaam en verdrietig ga je naar bed toe. Je hoopt dat morgen leuker is dan vandaag… 

Er zijn nog maar weinig dingen die je op een positieve manier weten te raken. Je krijgt steeds meer negatieve gevoelens, je voelt je onbegrepen en stom. Als je kinderen, partner, collega of buurvrouw iets aan je vragen reageer je kribbig of begin je spontaan te huilen.                                                                    “Wat is er toch met je aan de hand?” vragen mensen in jouw omgeving zich af. Telkens krijg jij die vraag en je weet zelf het antwoord ook niet, hierdoor ontstaan er nog meer negatieve gevoelens, dit is niet het leven wat je wil leven.

Je ontvangt een uitnodiging voor de verjaardag van een oud tante. Super leuk om haar weer te zien maar dan moet je ook die ene persoon onder ogen komen. Bij de gedachten alleen al draait je maag zich om en het lijkt wel of je keel wordt dichtgeknepen. Je bent toch gegaan maar na een kwartier baal je van je beslissing. Je ervaart nu alleen nog gevoelens van angst, woede en stress, het zweet breekt je uit, je hebt moeite met ademhalen en nadenken.

Als je nu niets doet dan…..

Lig je straks hele dagen op bed of op de bank. Je huis versloft en je laat je kinderen de deur uitgaan met vieze kleding om nog maar niets eens te spreken over hoe jij eruit zien (en ruikt). Je partner valt dit op en hier heb je dus dagelijks gezeur over. Je zin in liefde en genegenheid vermindert of verdwijnt helemaal. Je duwt je partner nu nog verder van je af, terwijl je hem/haar nu harder nodig hebt dan ooit. 

Niets interesseert je meer en op een dag kom je helemaal je huis niet meer uit. Je bent zwaar depressief en hebt soms suïcidale gedachten. Je partner tipt de huisarts en je wordt met spoed opgenomen in een ggz instelling waar je gedwongen behandeld zal worden.                                                Afhankelijk van de ernst zal je hier een aantal maanden moeten verblijven.

               Nu heb je die stempel, ja die stempel dat je in een gekkenhuis hebt gezeten…. Een stempel waar je niet (zo snel) meer vanaf komt. Hoe moet dat in de toekomst, krijg ik nog een baan en hoe zit dat met (toekomstige) vriendschappen?