Planning is de sleutel tot (bijna) alles

Een aantal jaren geleden zag ik Floortje Dessing tijdens een reisprogramma Lapland bezoeken. Ik heb de hele aflevering afgekeken, iets wat ik normaal nooit doe.

Het ene shot was nog adembenemender dan de voorgaande. De mooie, door sneeuw bedekte, witte natuur, het Noorderlicht, rendieren, husky’s, orka’s en ’s avonds heerlijk eten bij de openhaard in kleding waarin je thuis liever niet gezien wilt worden; dikke wollen sokken, dikke truien en een paar shirts eronder te grote laarzen en ga zo maar door…😉

Op dat moment besloot ik de volgende winter naar Lapland te gaan, maar toen…….

Onderzoek en planning

Ik zocht alles op het internet op, bekeek leuke reizen en had ook al bedacht naar welke regio ik wilde gaan, maar toen bleek het allemaal niet mogelijk….

Deze reizen zijn eigenlijk niet voor kinderen onder de 12 jaar. Op dat moment was alleen mijn oudste 12 jaar oud, een flinke domper dus…. Natuurlijk konden we er voor kiezen om wel naar Lapland te gaan maar dan kon niet iedereen alle activiteiten mee doen. De knoop werd door gehakt en we besloten de reis een paar jaar op te schuiven.

Toen de kinderen eindelijk oud genoeg waren om naar Lapland te reizen kon dit niet doorgaan vanwege Covid. 3 jaar op een rij hoopte we dat het door kon gaan maar helaas. Weer een flinke domper dus….

Na jaren van frustratie omdat we door externe factoren niet konden gaan zijn we dit jaar afgereisd naar Fins Lapland.

Planning vs. uitvoering

Hierboven heb ik mijn persoonlijke verhaal omschreven maar soortgelijke verhalen zie dagelijks voorbij komen.

Op het moment dat je iets besluit om te doen zit je namelijk in een hele andere energie en situatie dan wanneer je besluit om het uit voeren. Kijk maar eens hoeveel mensen zeggen “vanaf maandag ga ik sporten of op mijn eten letten”. Waarom dan pas? Waarom start je niet gelijk?

Uit onderzoek blijkt dat mensen altijd iets willen alleen als ze weten wat ze ervoor moeten doen of laten is dit percentage meer dan gehalveerd.

In de praktijk

Wekelijks zie en spreek ik veel mensen in mijn praktijk. Een deel daarvan neemt deel aan het een van de trajecten en een deel van deze mensen komen op gesprek om te bepalen of een traject iets voor hun is. Tijdens deze gesprekken hoor ik altijd soortgelijke verhalen / excuses waarom ze niet eerder hebben geprobeerd van hun klachten af te komen. Wees nou eens eerlijk, wie wil er nu met gevoelens rond lopen zoals angst, woede, boosheid en verdriet waardoor je piekert en slapeloze nachten hebt. Niemand toch? Althans dat zou je denken.

Deze klachten leveren mensen ook echt wat op. Je wordt minder belast op je werk of je zit in de ziektewet. Je leven kent geen pieken maar ook geen dalen, je leven is dagelijks hetzelfde, misschien ook wel saai maar vooral voorspelbaar. Zo kan ik nog tientallen voorbeelden noemen maar ik geloof dat je dat zelf ook wel kunt.

Verschil tussen een must have en nice to have.

Veel mensen willen veranderen of iets ondernemen maar er is een duidelijk verschil tussen een must have en een nice te have.

Een must have is iets wat je echt moet, echt nodig hebt. Bijvoorbeeld afvallen na een hartinfarct.  Voor deze vorm is geen enkel alternatief beschikbaar. Niet afvallen betekend dat een volgend hartinfarct jouw mogelijk fataal zal worden. Hetgeen je hiervoor moet laten of moet betalen is nergens meer een issue, dit MOET gebeuren. Geen enkel excuus zal het winnen van jouw plan, jouw must have.

Een nice to have is iets wat wel leuk is om te hebben. Als het er niet is vergaat de wereld immers niet. Als je iets niet echt wilt zal het er ook niet komen omdat je ook genoegen zal nemen met minder.

Uit je comfortzone

“Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg”

En zo is het echt. Kijk eens naar dit plaatje. Zolang jij je gemakkelijk blijft voelen groei je niet en zal er niets veranderen. Bij verandering hoort een bepaald gevoel van ongemak omdat je nieuwe dingen leert.