Toen ik erachter kwam dat ik al 11 weken zwanger was van mijn 2e kindje, was mijn dochter 11 maanden oud.
Toen ik dit nieuws vertelde aan mijn man, schrok hij. Hij wilde geen kinderen, vond zichzelf te jong en één kind beperkte hem al meer dan genoeg. Bijna direct na dit gesprek vroeg hij een scheiding aan.
En daar zat ik dan, alleen in een huis wat wij net 4 maanden daarvoor hadden gekocht. Zwanger en met een dreumes van van 11 maanden.
Mijn wereld zakte in elkaar
Nadat mijn man vertrokken was ging het bergafwaarts met mij. Toendertijd, in 2006, werkte ik als verpleegkundige in het ziekenhuis in Leidschendam (Medisch Centrum Haaglanden).
Ik kwam in de ziektewet en had had het erg zwaar. Ik had het gevoel dat niemand het zo erg had als ik. Wie liet nu zijn zwangere vrouw alleen met een dochtertje van nog geen jaar...
Tegelijkertijd werd ons huis werd te koop gezet en moest ik opzoek naar een andere woning. Helaas was deze er niet zo snel als ik had gehoopt.
Een nieuw begin
Mijn zoon werd geboren op 10 september 2006. Een periode die normaal gesproken heel gelukkig en zonder zorgen is, was voor mij een enorme beproeving.
Gelukkig werd het huis niet zo snel verkocht als de bedoeling was. Uiteindelijk was de overdracht van ons huis op 7 februari 2007. De sleutel van mijn eigen flatje kreeg ik pas op 10 februari. Hier moest ik heel erg veel aan opknappen, de vorige huurders hadden het volledig uitgewoond....
Gelukkig waren de kopers van mijn huis heel erg meegaand en mocht ik nog 3 weken, kosteloos, in hun huis blijven wonen met de kinderen.
Dus toen ik 1 maart mijn eigen huis betrok was het nog niet af maar bewoonbaar met 2 kleine kinderen. Nadat ik de kinderen op bed had gelegd zat ik daarna uren huilend op de bank, mijn bank!
Tranen van spanning en ook van geluk. Dat moment nam ik de beslissing dat nooit iemand meer iets van mij en/of mijn kinderen zou afnemen!
Een nieuwe Sonja was geboren.
Een ander pad
Toen mijn zwangerschapsverlof afgelopen was, werd mijn contract niet verlengd en dus zat ik werkeloos thuis. Achteraf gezien was dit een van mijn grootste schatten van dat moment. Maar op dat moment vroeg ik me echt af wat er nog meer van mij afgenomen kon worden.
Nu had ik wel tijd om te denken hoe ik ons leven zou vorm geven terwijl ik fulltime voor mijn dochter en zoon kon zorgen.
Ik begon te solliciteren en in juli 2007 begon ik als manager in de zorg in een verpleeghuis in Rotterdam. Met deze aanstelling kwam er weer geld binnen, meer dan wat er binnen kwam vanuit het UWV.
Het gevoelens van schaamte, angst en een laag zelfbeeld maakte plaats voor trots en dat gaf me kracht
een ezel stoot zich niet 2x aan dezelfde steen, dus wat ben ik dan
In dat verpleeghuis in Rotterdam werkte een man die mij de aandacht gaf waar ik zo ontzettend naar verlangde. Dus na een tijdje kregen we een relatie.
Deze man wilde vroeger heel graag kinderen maar zijn vorige vriendin wilde dit niet. Daarnaast was hij jaren daarvoor bestraald geweest en was hij verminderd vruchtbaar.
Ondanks zijn verminderde vruchtbaarheid en het gebruik van anticonceptie was ik na 3 maanden zwanger.... Oefff ik voelde me gelijk weer schuldig, voelde me rot, schaamde me en ga zo maar door..... Ik verwachtte dat ook deze man weg zou gaan. Maar het tegenovergestelde was waar. Ik had hem de gelukkigste man op aarde gemaakt, hij werd vader!
De eerste maanden van de zwangerschap gedroeg hij zich echt als de prins op het witte paard, daarna veranderde het e.e.a.
Achteraf is het altijd makkelijk praten maar als ik niet zwanger geweest was hadden wij ons 1 jarig jubileum nooit gehaald....
2009
9 januari 2009 werd onze dochter Isis geboren, de gelukkige tijden waren weer terug en ik had deze keer een kraamtijd die geweldig was. Eerlijk gezegd was alles toen geweldig, zeker met mijn laatste ervaring.
De periodes erna gingen op - en neer.
Ik kwam erachter dan deze man in het verleden thuis ernstig mishandeld was en hierdoor een ander beeld had ontwikkeld over een gezin en ook zeker over het opvoeden van kinderen.
Voor wie doe ik dit eigenlijk?
Er kwamen steeds meer scheurtjes in deze relatie. De manier waarop hij met mij maar ook met de kinderen omging was niet oké.
De vader van de oudste 2 was nauwelijks in beeld en ik gunde hun ook zó ontzettend een vader figuur in hun leven. Dit is de grootste reden geweest dat we zo lang een gezin hebben gevormd.
Daarnaast wilde ik niet dat mijn 3e kindje zou opgroeien zonder vader, dat zou ik niet laten gebeuren!
Persoonlijke ontwikkeling
Toen ik zwanger was van de jongste begon ik met een opleiding bedrijfskunde met als specialisatie organisatie psychologie. Dit vond ik zo interessant dat ik gelijk daarna psychologie ben gaan studeren. Ik vond (en vind) het erg interessant hoe het menselijk brein werkt.
Ik volgde steeds meer cursussen en opleidingen op dit gebied, ook in de hoop dat ik het thuis weer rustig en gezellig kon maken. Helaas was dit tevergeefs......
Koophuis
In 2014 kwamen we weer in een fijnere periode. Misschien hielpen de gesprekken met de psycholoog en mijn schoonvader en zijn vrouw en mijn ouders spraken ook vaak met mijn vriend over zijn gedrag. Wat de oorzaak ook was, dit was fijn. De rust was wedergekeerd.
Eind 2014 kregen we van de woningbouw te horen dat we het huis waarin we woonden konden kopen. Hier was ik niet gelijk enthousiast over. Het vorige huis wat ik samen kocht met iemand moest ik vrij snel daarna ook verkopen. Toen had ik 2 kindjes en nu had ik de verantwoording over 3 kindjes.
Na alles afgewogen te hebben kochten we het huis begin 2015.
De helft is van mij
Toen we het huis gekocht hadden en we aan het klussen waren sloegen ineens zijn stoppen door. Misschien was het de druk van het verbouwen, stress of het feit dat hij net na de aankoop van ons huis ontslagen was en in de ww zat...
Ik weet nog heel goed dat toen ik een muur in de woonkamer aan het behangen was hij helemaal door het lint ging. Ik riep nog snel naar de kinderen dat ze naar de buren moesten rennen!
De buurman kwam gelijk aangerend, ik geloof echt dat ik mijn leven aan hem te danken heb. De politie kwam en hij werd meegenomen naar het bureau, dit was voor mij de druppel. NOOIT kwam hij hier meer in ons huis. Nu was ik de pineut, maar wat als hij dadelijk iets bij mijn kinderen doet??
Een dag later kwam hij zijn spullen halen en heeft hij een tijd bij zijn moeder gewoond. In die tijd kreeg ik veel berichten via app en mail dat de helft van hem was. De helft van het huis, inboedel en ook de helft van het bouwdepot!? Hij wilde zelfs de helft van het spaargeld van de kinderen....
MIJN huis
Eerder had ik mezelf voorgenomen om nooit meer iets te verliezen en te vechten voor alles wat ik waard ben, ik had nu tenslotte 3 kindjes waar ik verantwoordelijk voor was.
Door deze beslissing had ik een goed inkomen. Deels werkte ik als manager in de zorg en ik was ook mijn praktijk aan het oprichten. Hierdoor kon ik eind 2015, het huis volledig op mijn naam zetten.
MIJN huis, voor mijn kinderen en voor mij. Dit kon niemand meer van ons afpakken. Hier waren wij veilig!
Hulp
Hoe sterk je ook bent je hebt ook wel eens tijd nodig voor jezelf, om op te laden of wanneer je gewoon een keer uit wil. En in mijn geval had ik ook opledingen en cursussen die niet altijd gunstig uitkwamen met het school-sport rooster van de kinderen.
Gelukkig heb ik geweldige ouders en een geweldige schoonvader en zijn vrouw.
Zij stonden volledig aan onze kant en hebben ons ook door deze periode heen geholpen. Zijn vader en vrouw hebben helaas uiteindelijk ook het contact met hun (bonus)zoon verbroken.
Mijn schoonvader is een aantal jaar geleden overleden maar de kinderen verblijven nog altijd soms bij oma.
Nieuwe fase
Tijdens de verbouwing van mijn huis was ik dus alleen met de kinderen. Nu kan ik een hoop zelf maar ook zeker niet alles. Daarnaast was ik nogal wiebelig over wat er allemaal gebeurd was en had ik af en toe iemand nodig om de technische / bouw zaken mee te overleggen.
Nadat we de begane grond verbouwd hadden was de zolder aan de beurt. De aannemer die deze verbouwing deed was heel behulpzaam.
Ik was nergens opzoek naar een nieuwe relatie maar na een tijdje sloeg de vonk over.
Mooie dingen gebeuren als je er niet naar opzoek bent :-) Ik zeg nu altijd; 3 x is scheepsrecht.
Een aantal jaar geleden is hij bij ons ingetrokken en wat boffen wij met deze man. Hij vindt het nergens een probleem dat het huis op mijn naam staat, verbouwd ongeveer jaarlijks de kamers van de kinderen als ze weer eens iets nieuws willen en ga zo maar door.
De kinderen houden van hem en hij houdt ook van hun.
Er zal een reden geweest zijn waarom ik, wij, dit hebben moeten meemaken. Welke reden dat geweest is zal ik waarschijnlijk nooit achter komen. Misschien had ik anders nooit mijn huidige vriend ontmoet.
Meer schade dan ik dacht
Een aantal jaren geleden kreeg mijn oudste gedragsproblemen. Na gesprekken met een hulverlener kwam ik erachter dat de vader van mijn derde kindje haar meermaals, als ik niet thuis was, emotioneel en fysiek mishandeld en ernstig verwaarloosd had.
Als hij zich misdroeg tegen zijn dochter en/ of tegen haar broertje kwam zij voor hen op. Dit heeft zij uiteindelijk moeten bekopen met haar eigen veiligheid en resulteerde in vervelende situaties thuis waar ik eerder nooit van af heb geweten.
Na een flink trauma verwerkingstraject is ze er weer bovenop, studeert ze rechten en wil ze over een paar jaar opkomen voor kinderen die het thuis moeilijk hebben.
Mijn zoon en dochter heb ik ook gelijk met iemand laten praten. Bij mijn zoon kwam er weinig uit, maar bij de jongste zat het ook niet helemaal lekker. Dit kwam ook voornamelijk omdat ze in het begin naar naar hem toeging. Een kind blijft tenslotte loyaal aan beide ouders. Na meerdere incidenten tussen hem en onze dochter heeft ze begin dit jaar besloten hem niet meer te willen zien.
Waarom mijn verhaal
Er zijn periodes geweest in mijn leven waarin ik mezelf echt heel eenzaam voelde. Ik had het idee dan niemand mij (echt) begreep. Soms voelde ik me heel zielig en andere momenten boos, angstig en ik schaamde me ontzettend. Wie maakt zoiets nou 2x mee, dan moet ik wel heel dom zijn, toch...
Ondertussen ontvang ik dagelijks, met name, vrouwen in mijn praktijk die ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt. Over het algemeen genomen voelen zij zich hetzelfde als dat ik me toen voelde. Als ik zeg dat ik ze begrijp hoor ik bijna standaard; "nou dat zal wel niet" , totdat ik (een deel van) mijn verhaal vertel.
De verbazing is dan ook groot. "Maar hoe komt het dan dat jij er nu zo vrolijk en zelfverzekerd bij zit" is vaak een van de volgende vragen. "Dit is wat persoonlijke ontwikkeling met je kan doen" antwoord ik dan ongeveer.
Wist jij dat 1 op de 2,65 vrouwen te maken heeft of heeft
gehad met huiselijk geweld/ partnergeweld?
Blijf niet in het verleden hangen! De beste remedie / wraak die je kunt nemen is de beste versie van jezelf te worden. Want zeg nu zelf, wat heeft het tot nu toe opgeleverd om in het verleden te blijven "hangen". Niets positiefs toch, alleen maar nog meer ellende
Jij wordt ook wie je wilt zijn!
Geloof me als ik je zeg dat dit ook voor jou is weggelegd.
Als je echt wilt zie je mogelijkheden, als je niet wilt vindt je excuses!
Benieuwd naar de mogelijkheden om met mij samen te werken? Klik hier
Reactie plaatsen
Reacties